Category: Aktualność
Hits: 469

Społeczność Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania Polskiej Akademii Nauk z wielkim żalem przyjęła, że 12 czerwca 2021 r. zmarł Profesor Witold Kieżun, wybitny uczony, wielki patriota i prawdziwy bohater. Odszedł we własnym domu, wśród najbliższej rodziny, zaledwie kilka miesięcy przed setnymi urodzinami. Kierujemy wyrazy głębokiego współczucia pod adresem Córki, Syna oraz całej rodziny Pana Profesora. Niech spoczywa w pokoju!

Pozostanie w naszej pamięci jako człowiek będący wzorem pracowitości i odwagi, wychowawca wielu pokoleń polskich naukowców, który przyczynił się do rozwoju naszej dyscypliny. Jako uczeń profesora Tadeusza Kotarbińskiego był jednym ze znawców i propagatorów prakseologii, etyki w zarządzaniu i dobrej roboty. Śledził i wskazywał patologie w życiu społecznym i gospodarczym od przedsiębiorstwa po państwo. 

Był doktorem honoris causa Akademii Leona Koźmińskiego, później także Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Obrony Narodowej. Pozostawił po sobie ogromny dorobek naukowy i literacki, na który składa się ponad 80 książek, podręczników oraz kilkaset artykułów pisanych w kilku językach. Pracował w Polsce, w USA, Kanadzie i w Afryce.

Urodził się 6 lutego 1922 roku w Wilnie w rodzinie lekarzy o ziemiańskich korzeniach. Podczas okupacji mieszkał w Warszawie zarabiając na życie jako szklarz i angażując się w ruch oporu. Brał udział w Powstaniu Warszawskim: jako żołnierz AK o pseudonimie „Wypad” walczył w zgrupowaniu „Gustaw”. Za męstwo i odwagę na polu walki został odznaczony orderem Virtuti Militari. Tuż po zakończeniu wojny został zesłany do sowieckiego obozu zagłady na pustyni Kara-kum, gdzie cudem uniknął śmierci. Ożenił się z Danutą Magreczyńską (zmarła w 2013 r.), sanitariuszką z Powstania Warszawskiego o pseudonimie „Jola”, z którą przeżyli wspólnie długie lata.

Miał być pianistą, ale został ranny w dłoń podczas Powstania i już po powrocie z łagru zamiast konserwatorium, ukończył studia prawnicze. W 1964 roku uzyskał stopień doktora w obecnej SGH, a w 1975 rok tytuł profesora. Wyróżniał się wysokim wzrostem (miał prawie dwa metry), szczupłą, wysportowaną sylwetką i wielkim zamiłowaniem do uprawiania sportów, zwłaszcza narciarstwa, pływania i żeglarstwa. Historię swojego niezwykłego życia opisał w książce „Magdulka i cały świat”. Po powrocie do kraju z emigracji w 1995 roku został profesorem Akademii Leona Koźmińskiego.

 Był honorowym członkiem Polskiej Akademii Nauk, a także honorowym obywatelem miasta stołecznego Warszawy.